Buloi molla, lulzoi thâna:
Rrustem Uken kû e kà nâna?
N’ Qafë — Hardhi kû pingron Zâna.
Pingron Zâna e rreh shejshâna
Neper rreze qi lshon hâna. 5
Se aty, drita mirë pa ague,
Luftë e rrebtë po kish’ fillue:
Kish’nisë pushka ushtimë me vlue,
Kish’ nisë topi me gjimue,
Sa qi trandë jânë vrri e knetë, 10
Kà marrë gjâmë ashta perpjetë,
Fort ushtue kà Haramija:
Rrustem Uka e Xhem Sadrija,
Dy t’ rrogovas djelm të ri
Ke janë ngutë kta pushkë me shtí 15
M’ njado çeta t’ Malit t’ Zi,
Qi me rà i’ n nisë n’ Guci.
Naten n’ terr kurrkush pa i ndie,
Si vû u kisht’ Knjazi leçi.
Knjaz Nikolla, ‘i trim belà, 20
Mos m’ i u gjtë kund shoqi n’ Shkjà,
T’ fortë nji ushtri aj n’ kâmbë kà çue
Tetë taborre rrafsh numrue:
Të tanë burra Malazez,
Njani i rêmtë, tjetri kermez, 25
Kush mustakun lshue dèr m’ brez,
Dèr më brez e vesh më vesh,
‘Dhe se i cilli nji hundë — lesh,
Qi kur n’ luftë bje, kopilani.
Nuk t’ a trêmë pushka as tagani, 30
As t’ trêmë topi a havani,
E as kurrnêni e as flakadani:
Komandàr âsht Mark Milani;
Markut Knjazi edhè i kà thânë,
Me i pri ushtris naten t’ pa hânë 35
E m’ e qitë n’ Plavë e n’ Guci
Kush pa pà, kurrkush pa e ndie.
E pse Marku isht’ nji telbiz,
Me çà qymen per mjedis,
Kà marrë trimi e para ushtris 40
Kà lshue ‘i çetë giatë rrugës s’ Gucis.
Nji çetë djelm, kund treqind vetë,
Qi bâ mâll s’ e ki’ n ket jetë:
Si me lè njashtû me dekë.
Per me pàm a kisht’ anmik, 45
A kisht’ pritë e a kisht’ rrezik
Per ushtri, qi shurdhë p’ r at ravë
Me e qitë dote n’ Guci e n’ Plavë.
Por, kû ndollë kà Xhem Sadrija,
Xhem Sadrija, syduhija, 50
Edhè aj trimi Rrustem Uka,
Burrë kah fjala edhe kah duka
Njani e tjetri lè drangue:
Aty shurdhë kush s’ kà kalue:
Mbreti vetë po t’ kisht’ tokue, 55
M’ shpinë poteren i a ki’ n vû:
Zêmra n’ fyt u kisht’ qillue.
Veç rrogovasit, kesh t’ a di,
Shka i ka qitë m’ at Qafë — Hardhi:
Me bâ pushkë me Mal të Zí 60
Mu nder vise të Gucis?
Ora e bardhë e Shqyptaris!
Ajo vetë, po, premtue ki’ te,
M’ Qafë — Hardhi qi m’ at ag drite
T’ ndollte Xhem edhè Rrustemi 65
Me martina n’ dorë merthye,
Qarqet Knjazit m’ i a shperthye,
Qi ka dit po kisht’ vû sy
Ndo’ i skundill Shqypnis m’ i a shkye.
Jo, po; drita masi agoi, 70
M’ Bigë të Shalës Orë e Drangoj
Ata çue na janë p’ r ajri.
Janë shperdà edhè derdhë flauri,
Kush si xhixha tue xhixhllue,
Kush si shkndija tue vezllue, 75
E aty behë i a kan nji filli,
Kû me ndjehë dote seicilli:
Orët nder hije e nder vërrije,
E nder gurra e neper curra,
E Drangojt nder shpija t’ veta, 80
kush n’ teposhtë, kush kah perpjeta.
Veç Rrustemi e Xhem Sadrija
Atà ndjehë nuk kan ke shpija:
I a kan behë ke Qafë — Hardhija.
Rrustem Uka i Ukë Kabashit, 85
Dikû atje m’ at ânë t” Budashit
Per të vllàn aj kisht’ pasë zânë
Nji bi mali, ardhë si Zânë:
Si ajo Zâna e Haramis
Qi ndjellë mirë mbi fat t’ Shqypnis: 90
E me Xhemin bâ kisht’ fjalë
Shi m’ at ditë n’ Budash me dalë.
T’ a’ n e çikës aj per me e pà,
Ditë e orok me tê me dà,
Se kùr çika me u martue, 95
Sa copë petka çikës ma i çue,
Krushq e darsem me ç’ kanue,
Prandej, kur Oret e Drangojt
Atà dà jànë prej shoshojt,
Rrustja e Xhemi, si dy shkndi, 100
Fill kan sosn m’ Qafë Hardhi,
Kah bje rruga e Malit t’ Zi,
Per me dalë n” Plavë e n’ Guci,
Qi po kisht’ Knjazi lakmi…
Aty trimat vend kan zânë 105
Sypri rrugës n’ nji breshtë të gjânë,
Nder do curra, si petrita,
Per me pritë qi t’ zbardhte drita;
Persè as mikut jashta kohet
Nuk âsht mirë qi n’ shpi t’ i shkohet 110
Po s’ t’ ngushtoi prita a se moti,
A se thânë mos t’ a ketë Zoti,
N’ shpi pa bukë miku me t’ gjetë,
Qi mâ hall s’ kisht” gjâ n’ ket jetë.
E si aty ‘i herë kan zatetë, 115
Kan pështjellë ka nji duhan:
Gùr u unuer me vedi kan:
E t’ kan nisë të bisedojn,
Se si mikut n’ shpi t’ i shkojn
Se si mikun t’ a ngushtojn, 120
Per me dhânë çiken n’at vjeshtë,
Si t’ jenë mâjë skjepit edhè dashtë,
E t’ jetë pjekë rrushi në vneshtë.
Ashtû ndêjë tue bisedue,
Xhemi huten pshtetë mbi giû, 125
Me karkulluk nen çark shperthye
E me ‘i pacë aj n’ voj tue e lye,
Kà marrë Rrustos e i ka thânë:
Perzèt, Rrusto, shka me kânë,
Se nji pushkë, si huta e Mbretit, 130
Thom, s’ del mâ kndej ujt e detit
E as s’ i del shoqja mbi dhè:
Pushkë e shpejtë e e rrebtë rrfè,
Nji ditë udhë me vrà per s’ largut…
Kur t’ ketë zêmer mbas kandakut… 135
I a pret Rrustja si në shpotë;
Se manà, permbi ket botë
Si martina ‘i pushkë nuk kà.
E mandej, si tue e gergà,
Prap po i thotë: Po a thue me t’ rà 140
Ndo ‘i herë pûna, qi me u vrà
Me askjer t’ Knjazit a se t’ Mbretit,
Ti ja kè besen vetvetit,
Se s’bje ndore per pa e kallë?
Se nuk lidhe per s’të gjallë? 145
Manà t’ Zotit, nuk e di,
Po i a kthen djaloshi i ri:
Persè pushka e ka si t’ epet,
E madjè, ka ‘i herë s’ mund t’ shkrepet
As mbi korba grumllue m’ lâmë, 150
Jo mâ m’ nji taborr nizâmë…
Veç se, t’ mjerit, zêmra m’ hjekë,
Njiqind herë para me dekë,
Se ‘i kuri m’ i a lshue Shqypnis.
Nder kto fjalë t’ birit t’ Sadris, 155
Qe se poshtë dromit t’ Gucis
Dishka ndihet tue rrapllue:
Si nji çetë, qi âsht tue kalue,
Kush pa u kuell, kush pa ligjrue,
Thue, se hajna kan qillue, 160
N’ ndo ‘i pûnë t’ ligë atà tue shkue,
A me vjedhë a se me vrà,
Naten n’ terr kurrkush pa i pà,
Si zanàt qi e ka cubnija.
Morè! bâni Xhem Sadrija; 165
E, si n’ dorë huten kisht’ pasë,
Pa mendue se a do t’ kisht’ giasë,
E merthen e zjarm i nep.
Ushtoi bjeshka kep më kep,
Si t’ kisht’ krisë topi a havani. 170
” Kuku meni! ” dikush bâni
Atjè poshtë kah bite rruga.
Shkjau, per Zotin ! Rrustem Uka
Tha nper dhâmë e m’ vend aj ngurrë
I rri gati m’ kacuturrë, 175
Dy herë rresht tue qitë vetimë
Neper brej, aha e çetinë.
Edhe trimat t’ jânë flakrue
Per mas krepash, kû shterngue
Jânë me dekë a se me pshtue; 180
Por pa qanderr mos m’ e lshue.
A t’ kà rá, probe, me pà
N’ ato gomna e n’ ato glina
Si shperdahet nji tubë njila,
Tuj u strukë nper rrasë e zhùr, 185
Me pasë kush per t’ hjedhë nji gùr
Mrendë n’ at pellg? Njashtu jânë dà
Malazezt edhè shperdà,
Kur nper ah e neper brè
Rrebtë ushtue kan si dy rrfè 190
Njato hutat shqypëtare:
Jânë shperdà, po, fulikare,
E kush lshue âsht perposhtë dromit,
Kush âsht strukë e futë mas stomit,
Kush mbas landësh shtatin kà zânë: 195
Strukun kryet e kan të tânë.
Per kapica dert s’ po kan
Pse u rrotllohen poshtë nper plan:
Kà kapica per gjith treg
Veç se krès s’ i gjindet shteg 200
Bâni kush e mrt pà te.
Shkjave mendja aty po u ve,
Se aty m’ pritë po kan tokue;
Prande’ aty të jânë shterngue
E t’ kan nisë luftë e poterë 205
Me treqind novicë p’ r ‘i herë:
Me t’ perzi, po, gjak e vnèr.
Mirë, po, Xhemi edhe Rrustemi
Mirë poteren po u a presin
Ke vetimë atà po qesin, 210
E kah qesin ke po njesin.
Huta e Rrustos n’ terr po vritte,
Huta e Xhemit n’ mish po njitte,
Sa herë djali qi po qitte;
Pse drangoj t’ dy tue qillue. 215
Me Kulshedra i’ n msue me u gjue.
Atà qit e këta qit,
Atà brit e këta brit,
Brit e lavd shoshoqit qit,
Tue vikatë, tu’ u hallakatë, 220
Tue shà nanë e tue shà tatë;
Lufta ashtû si e kà zanàt.
Ka nd^jë flakë Qafa e Hardhis.
Lkuqë jânë kullat e Gucis.
Hikin derrat, mârrin gurrat; 225
Hikin sutat, mârrin currat;
Çohen orrlat permbi rê;
Lshohen korbat per nen dê;
Po bâjn nanat shum medèt,
Ka’ aty lufta po kersèt, 230
Ka’ aty hutat po shungllojn,
Rrebët novicat kah po ushtojn,
Idhshem t’ vràmt kah po gjimojn.
Tue rrahë plumet pa i a dà,
Gjeth e gêma tokës kan rà, 235
Ka nisë bari per me u thà:
Kaq shum vapë qi aty po kà
Flaket t’ verdhë t’ barotit t’ zi.
Kû do të dalë pûna s’ e di!
Dy s’ e qesin me nji ushtri, 240
Sad qi drangoj të ri.
Se kû puna mund té dalë
me giasë Rrustja s’ po e bân mâll;
Persè qe, atjè burri i burrit,
Ngrehun kryet aj per mbas currit. 245
E tue u ulrue si nji luâ,
Malazezve po u bân zâ:
Ah! kadalë, moj Cernagore!
Se ktû i thonë Shqypni mizore!
Se mue Zoti m’ kà ndihmue, 250
Mbasi ktû s’ jam tue luftue
As pse m’ qafë due me i metë kuej,
As me grrye pse due m’ gjâ t’ huej;
Por per erz e per liri,
Por per t’ bukren ket Shqypní, 255
Qi me u bâ kâ,po’fani
Edhè Knjazit n’ dorë s’ i bje.
Kerkserdari i Cernagores
Kur ka ndie perposhtë rmores,
Se t’ fortë lavd po i qet Shqyptari, 260
Mnijet ftyra ç’âsht ndezë zhari:
Ç’ kà kercnue aj dhâmë e tmallë,
E me ‘i zâ porsi t’ u pallë,
Me dorë, djelm, bre! ka vikatë.
Se e kem’pasë gjithmonë zanàt, 265
Bàll per bàll me anmik m’ u prè.
E jo strukë si uri nper dhè.
Edhè âsht çue trimi n”e kâmë:
Pushken n’ dorë, tagâ’ n nder dhamë:
E t’ ka mârrë breshten perpjetë, 270
Me nja ‘iqind djelmosha t’ leté,
Me nja ‘iqind djelm Cernagoras:
E kû vrap, kû kamandoras,
Tash mbas breut, tash mbas çetinës,
Bukur nget i biri i shkines: 275
Aty – ktû ‘i pushkë tue shti:
Bukur nget aj n’ at furi,
U âsht avitë Rrogovs’ e t’ ri,
Kinsè gjallë aj n’ dorë me i shti.
Pse si drita pat ague, 280
Ka nisë cubi edhè âsht kujtue,
Se aty ushtri s’ po kishte as çetë,
Veç se dalë nja disa vetë,
Qi n’ krye t’ vet e kand pa pvetë,
Ki’ n nisë pushken si t’ u tallë, 285
Thue po gjuejn kund ndo ‘i cung n’ zàll.
Por Drangojt po ishin me Orë
E s’ po u z6ejshin gjallë me dorë.
Gjallë me dorë ata s’ po u zêjshin
As m’ u a qitë rrethin s’ po lêjshin; 290
Persè, qe, qaj Rrustem Uka
Çeta e Shkjeve kur i u hulltka,
Braf në kambë trimi kà bâ,
E si kênë kisht’ ulâ,
Mbas nji shkami turr ka rrâ 295
Terthuer pritet pêsqind hapa,
Kû ngujue nder ato karpa,
Ka nisë pushken m’ e shpejtue:
Thue, ‘izet vetë po kan qillue:
Padhimë shkijet perbri tue i gjue 300
Turrin Shkjèt e kan ndalue,
E t’ pushka prap me vlue,
T’ nisen plumet me fishkllue
Neper breshtë kryq e terthuer,
Si qi thonë n’Shumle dikùr. 305
Ashtû pushka flakë tue zi,
Vigma e’ krisma t’ u perzi,
Dalë barit kan staje – staje
E po vrrasn m’ ato maje:
M’ ato maje mbi pyllë t’ ahit: 310
A shk” âsht pushka njatij rrahit?
T’ hiq kushtrim, se na rà Shkjau!
Asht perlykë Rrustja si kau,
Qi perlyket, vrap tue ngà,
Me tarok kur t” hjekë me u vrà. 315
Mos e lsho, djalé se t’ a rrina!
Pingroi vigma neper çetina.
E sikur atjè prej vjeshtet,
Mbas njaj shiut të randë, prej kreshtet
T’that e t’gristë t’ndo ‘i majes s’thyeshme.320
Shkepen gurt e rmores s’rryeshme
Bin n’ teposhtë t’ u rrokullue,
T’ u plandosë, dhèn tue e dermue.
Dèr qi t’ hasin m’ pod a m’ prrue:
Njashtu rrâjn barit at – hera 325
M’ Qafë – Hardhi, kû isht’ nisë potera,
E kû shum do nâna t’ mjera
Tue i thà at ditë, besa, ishte vera.
pushken n’ dorë, kësulen n’ gji
Shterngue rrypat mirë per i, 330
sa kush vite priten xite:
Huta flakë në dorë i rrite:
Mush e qit aty pa dà.
Ç’ t’ jânë merthye Shqyptar e Shkjà!
Ç’ t’ jânë merthye, ç’ t’ jânë kaperthye, 335
Shoqishojn se si m’ e thye!
Njegull tymi u rri mbi krye.
Mos me u pà dielli me sy.
Tash Shqyptari Shkjan po e shtyn,
Tash mêrr shkjau edhè po msýn. 340
Atà shtyj e këta msyej:
Msyju e shtyju ndermjet vedit
Si ajo vala m’ buzë të detit.
Edhè kshtù. m’ shoshojn terbue.
T’ kan nisë trimat me sharrue, 345
Njâni vrà, tjetri shitue,
Kush tue hjekë, kush tue rektue,
Dhimet zêmra me t’ u shue,
Ke të ri ki’ n pasë qillue.
Por kur pushka po kersitte, 350
Dhimë shqyptari nuk po ki’ te,
Elè mâ njaj sokol malit
Zhukë Isufi, pika e djalit,
Qi kah mirrte m’ Shkjà jyrish;
Si aj taroçi neper plish, 355
Kur t’ a ngasë zekthi nper kneta:
Mêrrte gjâmë ashta perpjeta:
Kaq me krisme e me poterë
Qi po i msyte atà Shkijè t’ mjerë.
Veç, po, kur lshohet Man Sela: 360
N’ dy kubure e n’ dy kortela,
Shkrue martinen të tanë n’ gjela
Gjela sermit tela – tela:
Struken Shkjèt, besà, nper shpella,
Si njaj lepri neper shkorre, 365
Kur t’ lshojë m’ tê shqypja mizore,
Kuk ngerthye kthetrat gjaksore.
E s’ bâjn keq trimat ke struken,
Persè Mani, pasha buken!
Mjaft qi syn aj mund t’ u a shofë, 370
Se n’ martinë n’ vend po t’ i ftofë:
Si kà ftofë Risto Stojanin,
Nesho Ilin e Gjokë Stjepanin.
Edhè at t’ mjerin Savo Stanin.
Jo qi po ishte ‘i farë Nel Bishe, 375
Idhtë si helmi ruejtë në shishe,
Ngujue i cilli m’ hutë dervishe,
Fort po i kputte njatà Shkijè,
Tue t’ i lshue shakull per dhè,
Mish per shpend e per shkerbè. 380
Ju të zezat mori shkina
Sa terthuer po u njethet stina!
Se ç’ po t’ pshtiell’ i edhè në zi,
Qysh se dalë kà n’ Qafë – Hardhi
Rrahman Duli, ‘ i kime zí, 385
Lè si i thonë, nper çark t’ martinës,
Qi kà e lot at gisht të shllinës,
Juve jeten po u a shkurton.
Zêmren dysh jue po u copton,
Tuj u lânë cungat m’ zàll, 390
Kê pa burrë e kê pa djalë:
Si mo’, Zot, mâ keq per jue,
Qi a pak gjallë kini qillue,
Gjith ket kob me pà m’ gjind t’ ue!
Por, të drejten me u kallxue: 395
Shkinat m’ dhimen e nuk m’ dhimen,
Kah po shof si gjindja u shkimen,
Kush n’ nji shpat e kush n’ nji lak;
Veç po, zêmra m’ pikon gjak,
Ke un i mjeri jam tue pà, 400
Se nè Shkjau na paska vrà;
Na kà vrà njat Tahir Gjelin,
Isuf Pulen, Kot Kaçelin,
Qi mâ t’ mirë djelmt s’ kè pse i lypë
Qe m’ Qafë të Diellit del n’ Postripë: 405
Me rà prè e gjân me rrmye,
Turr me u lshue, kalàt me i thye,
Hasimit n’ luftë me i lânë pa krye;
Edhè metë paska Is Abazi,
Lik Sokoli e Rem Kazazi, 410
Me dy djelm prej Gegëhysenit
E me at t’ bir’ n e Ragip Cenit,
Nji t’ Isniqas djalë të ri,
Ardhë si ltina vjerrë m’ sergji:
Veç sa lshue ‘i fije mustak: 415
Me t’ u dhimtë m’ e vrà per gjak!
Veç si ndollë do t’ ketë, vall, puna,
Qi ka metë qaj Isuf Pula?…
Se ky Isufi,manà t’ Zotit,
M’ ka pasë kênë nji falme agzotit 420
Mos me e trêmë flaka e barotit:
Edhè i shkathët e djalë telbiz,
Kam pasë thânë se per midis
T’ ndo ‘i taborrit me u pershkue,
S’ do t’ kisht’ metë trimi pa pshtue: 425
Kaq qi pushkës i âsht kênë kujtue!
Por kur do me t’ gjetë rreziku,
Aj po t’ gjetka, mor lum miku,
A prej hasmit a prej vllaut,
T’ jèsh ti strukë mu n’ bryne t’ kaut. 430
Turr lshue Isufi m’ Malazez
Nper do shpartha e curra t’ zez,
Nâm po bâte aj permbi Shkjà,
Kè tue vrà, kê n’ gjak tue là;
Thue, kulshedra m’ ta ká rà. 435
Kur, qe, ‘i farë Drekalov Mije
Po i del n’ ndesh nper ato hije,
Qi, m’ shtek t’ ballit ulë kapicen
Edhè vû per sy novicen,
Po shterngohet m’ tê me shtî 440
T’ i u drodh Cufi si ari,
Edhè m’ hutë i met vetimë.
Ushton huta bumbullimë!
Por, medet! se copë e grimë
I u bâ huta t’ mjerit në dorë: 445
Kisht’ pasë kênë, po, Shkjau me Orë,
Shkjau kisht’ kênë nji bir lugatit,
Gjyle as top mos m’ i u ngulë shtatit,
Veç tagani atê m’ e prè,
Stramastik tue kênë se isht’ lè. 450
T’ i a dha Shkjau at herë m’ novicë,
E t’ a muer mu nên gerthicë:
Shi njaty, kû pshtim nuk kà
Nieri i shkretë, me pasë me i rà
Plumja e pushkës. Porsi nji bùll 455
Rà per dhè i ngrati Isuf Pulë,
Purun bris së njaj carani,
E oh e as ah! trimi nuk bâni;
Veç, kur shpirti i erdh me dalë,
Tha n’ per dhâmë mâ t’ mramen fjalë: 460
Shndosh vatani! e m’vend u pak
Tue e bâ djerrin hurdhë me gjak.
Ah! mo’ lê, brè, Rrustem Uka,
Per n’ kjosh trim si t’ a thotë duka,
Mo’ lê shokët, brè, pa i pague; 465
Se manà, mirë kan qindrue,
Marre fisit s’ i kan lshue,
Per Shqypni trimat jânë shue!
Edhè m’kambë t’ flakroi Rrustemi.
Kur flakrue kà m’ kambë Rrustemi, 470
E t’ kà ulurue si bishë nper borë:
M’ tani, djelm! Me dorë! Me dorë!
Aty Shkijèt pritat po i lshojn,
Edhe nisen të dredhojn
Kâmbë mbas kâmbet, hap mbas hapit, 475
Dèr qi vû jânë m’ pikë të vrapit,
E t’ kan mârrë shpatin terthuer;
Pa kqyrë driz pa kqyrun gùr,
Tue hikë vrap para Shqyptarve,
Si atà drêjt para zagarve. 480
M’ shpinë Shqyptarët u u shtrin m’ at herë
Me shum vigme e me poterë,
E t’ i ndoqen rrugës per s’ giatit,
Dèr qi zhduken per mbas shpatit
E me sy mâ kush s’ u pà, 485
Posë asish qi meten vrá.
Ká pá Zâna e Haramis
Ke u thye Shkjau m’ at Qafë t’ Hardhis,
Edhé e Mira po lumnon,
Shkam më shkam po fluturon, 490
Ká mârrë kângen e po kndon:
Ty t’ a lumsha, moj Shqypni,
Qi per besë e per trimni,
Maná shoqe kund s’ po ké,
Kahdo bje dielli mbi dhé. 495
Zdathë e zdeshë Shqyptari i ngratë,
Brin per tokë e buken thatë,
Nuk m’ ká zêje as s’ m’ ká zanát:
M’ a shkon jeten në siklet,
Si ajo bisha në shkorret; 500
Po, por preke m’ erz të shpis,
Po, por preke m’ tokë t’ Shqypnis,
Preke n’ Fé, qi ati i la i Pari,
E per t’ pá ké se si zhari
N’ zêmer mnija ká m’ i u kallë, 505
E si hasmit, shpaté e gjallë
‘Per t’ i u lshue ka jurra m’ shpinë,
Si m’ zogj t’ pulës nji gjeraçinë.
Burrë i fortë, po, Knjaz Nikolla,
Burrë i fortë e me mend t’ holla: 510
Por me armë e me furi,
Si n’ Cetinë bâ e ká pleqni,
Per ket besë, nuk hin n’ shqypni
Me i u bâ dhâmi sa derrit.
Mos u ngut, moj Shto – Zo’- Vallet 515
Me mârrë kângët e me pri vallet,
Se n’ Shqypni s’ marojn kurr hallet!
Se edhè lufta s’ ká marue:
Me tzi ajò tash ká fillue.
Sa qi i mjeri fort po drue, 520
Se shum gjak sod ká me u bâ:
S’ thehet shkjau me kaq e gjâ:
Duhet punë, po, Shkjau me u thye!
Po a tue pá, moj s’ jé me sy,
Vizitori si t’ âsht xî 525
Prej ushtarësh të Malit t’ Zi
Ke po ngasin me furi,
Çeté mas çete e vi e vi
M’ urë t’ Sutjesk”s, m’ at log mejdani,
Kû dha urdhen Mark Milani 530
Tok me u mledhë të tanë ushtrija,
Mbasi ‘i herë ke Qafë – Hardhija,
Hovi i parë i mori m’ thue:
Njizet vrá tridhetë shitue.
Jo, po, tash lufta ka nisë. 535
I a dha flaka m’ at buzë mali!
Si thue, Zânë, t’ i bâhet halli?
Me qindrue tjeter nuk ká.
Pse edhè, e lumja, jam tue pà,
Ke jânë dyndë Plavë e Gucí, 540
Ke kan rrâ Strelc e Plevi,
Me Sutjeskë e me Nokshiq,
Vûthaj e Martinoviq,
Hoti i Kûj’ t, Morinë, Isniq:
Gásh, Krasniqe, Reç e Dardhë, 545
Qafë e Diellit, Lum i Bardhë,
Nikaj, Palç edhé Mertúr,
Qi kund pushkës s’ i lânë kusúr;
Edhè ktyne u paska pri
Ali Pasha, ‘i kime – zi, 550
Kaluer atit pullali,
Si ajo rêja me duhi,
Kur të zbresé mbi Harami.
Me tê vin tjerë gerzheli,
Disa Krén e Bajraktarë, 555
Do begllerë e do agallarë,
Si me thânë Çerim Binaku,
Qi kû ndolli aty rrodh gjaku,
E si njaj Sadri Mehmeti,
Zâ’ n e t’ cillit ndie ká Mbreti: 560
Njani Gàsh, tjetri Krasniqe:
Bâjn novicat pushkaliqe…
Vjen mandej, qaj Jakup Feri
Nji i Plavjanë nji zog skyferi,
Mirë ushtrue n’ at log mejdanit; 565
Si njaj Hoti, njaj drang luânit,
Alush Smajli i Smajl Hasanit,
Qi kur sjellka m’ tef taganit
S’ t’ bâhet kryet se n’ trup po e ké:
Kaq vezllon aj porsi rrfé! 570
Por kam pá trima e s’ kam pá,
Si at Prêlë Tulin, por, s’ kam pá,
Qi Merturit paska pri
N’ dy celina e n’ nji harbi,
Huten m’ krah. zjarmin në gjí. 575
Gjurmë per gjurmë e njitë mas ti,
Vjen nji Omer e ‘i Hasan Haxhi:
Njani Isniq, tjetri Nokshiq:
Zot, n’ dorë t’ tyne kend mos piq,
Pse t’ a bâjn, besà per vigj. 580
Mbas ksish rrâ ka pika e djalit,
Kû kjenë gjetë sokola malit,
Kah Sutjeska edhè t’ kan msy:
Nuk jet hasem per pa u thye,
S’ jet ushtri, jo, pa u shperthye, 585
Mjaft qi t’ duen me bâ gajrèt.
Zâna e Madhe kshtû po flet
Edhè e Mira kep më kep,
Po fluturon e fort ep,
Dèr qi zên mbi krye t’ Sutjeskës, 590
Mbi nji curr ke aj shkami i bjeshkës,
Kû kà ndêjë e âsht ulë me pà
Se si puna ka me u dà,
Tash qi aty na jânë perlà,
Fyt – a – fyt Shqyptàr e Shkjà. 595